NANKÖRLÜK // 16.08.2007
Babam
hep derdi;” her gün elin eve dolu gidersin hiç teşekkür etmezler,bir gün eli
eve boş gitsen,neyini gördük !...” derler.
O
zamanlar bir evin ihtiyacı onbeş kalemi geçmezdi ..
Şimdilerde
elliyi geçer.
Hiç
ihtiyaç olmayan şeyler bile teknoloji yüzünden sanki
İhtiyaçmış gibi sayılıyor…Görenek belası!..
Öyle
olunca çalışmak kazanca yetmiyor.
Masrafları
karşılamıyor…
Ya eşler de
çalışacak, ya da helal yollar yetmediği için
mecburen
harama girilecek…
Adamın
biri her gün evin harcını bol bol alır, elleri dolu
olarak eve gelirmiş…
Bir gün eve
elleri boş olarak gelmiş.!.
“Nee
herif!..Senin gözün de körümüş ya!..”demiş.
Bu kadarı
da pes doğrusu!..
Kediler de
böyledir…
Acıkınca
gelir paçana sürünürler…
Yedikten
sonra unuturlar…
Seveyim
dersiniz tırmalarlar!..
Kedi
yavrusu bile ilk defa gördüğü ciğeri yerken elinizi uzattığınızda “hırr!”diye
pençeyi ciğere çakar…
Tam tersi
köpekler sadıktır.
Elinizi
yalar. Sevincinizi paylaşır.
Baba
çocuğunu okutayım derken öküze selam verir…
Hatta
öküzleri bile satar. Amelecilik eder.
Neticede
okur, müdür olur…
Ayda yılda bir ararsa arar…
Bir paketçay
bile göndermez…
Yaşlı
gözlerle baba bekler durur…
İki
metre toprağı kardeşine verdi diye küser!..
Halbuki
“ana babaya karşı hak iddia edilmez…
Edilirse,
südü bozulmuş bir canavar olur”diyor zamanın Alimi!..
Sözün özeti…
Ana babaya giderken eli boş gitmemektir.
Velevki
zengin bile olsalar!..
Hoşçakalın!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder